هدیه های آسمان پنجم 

درس 11 - سروِ سربلند سامرا

در درس گذشته آموختیم متوکل حاکم ستمگر عباسی دستور داد امام هادی (ع) را از مدینه به سامرا بیاورند و همراه امام هادی (ع) فرزندشان امام حسن عسکری (ع) هم آمدند.

نکات مهم درباره ی امام حسن عسکری (ع) یازدهمین رهبر و پیشوای شیعیان
نام :حسن
نام پدر: امام هادی (ع)
القاب: عسکری، زکی
سال و محل تولد: 18 ربیع الثانی سال 232 هجری قمری در مدینه
سال و محل شهادت: 8 ربیع الاول سال 260 هجری قمری در زندان های سامرا
دشمنان: حاکمان عباسی
شهرهایی که در آن زندگی کرده اند: مدینه، سامرا (محله ی عسکر)
چه زبانهایی را بلد بودند: به همه ی زبانها مسلط بودند.
محل دفن: سامرا در کنار پدر گرامی شان امام هادی (ع)
نام فرزند: حضرت مهدی (عج)

امام حسن عسکری (ع) همراه پدر به سامرا آمد و ستم های حاکمان عباسی مثل: هجوم شبانه به منزل و بازرسی و به هم ریختن خانه را با چشمان خود می دید. اما امام هادی (ع) ایشان را خوب تربیت کرد تا راهش را ادامه بدهد و پرچم هدایت مردم را به دوش بگیرد.
امام هادی و امام حسن عسکری (ع) در سامرا در جای امن و آرام نبودند، بلکه در محلهی عسکر یعنی منطقه ی نظامیان سکونت داشتند و همیشه تحت نظر بودند.
امام هادی (ع) در زندان بود و سپس به شهادت رسید، امام حسن عسکری (ع) با وجود سن کم جای خالی پدر را پر کرد؛ (هم مراقب مادر و خانواده و هم مربی و راهنمایی مردم و جانشین پدر شد.)
از اولین روزهای امامت مورد آزار و اذیت حکومت قرار گرفت و جاسوسان و مأموران خانه ی وی را تحت نظر گرفتند تا دوستانش را شناسایی کنند. امام حسن عسکری (ع) مخفیانه به دوستان نامه نوشت و گفت: « وقتی مرا درمیان شهر می بینید. سلام ندهید و با دست به من اشاره نکنید که جانتان در خطر است »
حاکمان عباسی حتی حاضر نشدند امام در منطقه ی ناآرام عسکر بماند و ایشان را به زندان انداختند. اخلاق خوب و بی نظیر امام باعث علاقه ی مأموران زندان به امام می شد و با این که حاکمان عباسی بدترین افراد را به کار می گرفتند، اما پس از مدت کوتاهی باز هم مأموران شیفته ی اخلاق امام می شدند.

معجزه ی امام حسن عسکری (ع)
اگر مهمانی برای امام حسن عسکری (ع) می آمد که به زبان های دیگری غیر از عربی مثل فارسی، ترکی و رومی صحبت می کرد، با این که حضرت فقط در مدینه بودند، با هر کس به زبان خودش سخن می گفت که نشان از علم الهی است و در اختیار امامان است.
امام حسن عسکری (ع) می فرمایند:
«بهترین دوست تو کسی است که اشتباه تو را فراموش کند و نیکی تو را از یاد نبرد » با توجه به این سخن ما نیز باید خوبی دیگران را به خاطر بسپاریم و بدی ها را به دست فراموشی بسپاریم و همیشه « نیمه ی پر لیوان را ببینیم »

حاکمان عباسی و تبعید امامان به شهرهای دیگر
حکمان عباسی به زور بعضی از امامان را از شهر خود مدینه به جاهای دیگر تبعید کردند؛ مثل: امام کاظم (ع) به بغداد، امام رضا (ع) به خراسان، امام هادی و امام حسن عسکری (ع) به سامرا (محله ی عسکر).